تفاوت بین ستاره و سیاره چیست ؟
تفاوت ستاره و سیاره را می‌توان بر اساس نور، موقعیت، اندازه، شکل، درجه حرارت، تعداد، درخشندگی و ماده تشکیل دهنده خلاصه و دسته‌بندی کرد. تفاوت‌های مهمی بین ستاره و سیاره وجود دارد .
فرق اصلی بین ستاره و سیاره در این است که ستاره یک جسم داغ و نورانی به شمار می رود که نور خود را خود تولید می کند. حال آن که یک سیاره جسمی همانند زمین یا ماه است که فقط با منعکس کردن نور خورشید درخشندگی و نور دارد. بیشتر ستارگان بزرگ هستند و از گاز داغ به وجود آمده اند درست شبیه خورشید.
یکی از آسان‌ترین روش‌ها برای تشخیص تفاوت ستاره و سیاره این است که دقت کنید و ببینید که جرم نورانی چشمک می‌زند و نورش کم‌وزیاد می‌شود یا نه. اگر آسمان بالای سرتان به مقدار مناسبی تاریک باشد (نورهای مزاحم شهرها نباشد) با چشم غیرمسلح می‌توان از ماهیت جرم نورانی اطلاع پیدا کرد .
- ستاره‌ها چشمک میزنند و کم‌نور و پرنور می‌شوند.
- سیارات چشمک نمی‌زنند. روشنایی و شکل کلی ظاهری‌شان در آسمان شب ثابت باقی می‌ماند.
- اگر از درون تلسکوپ به سیارات نگاه کنید، به نظر می‌رسد که سیارات در ناحیه لبه‌ها مقداری تکان می‌خورند.
- هر جرمی که چشمک بزند یا نورش لرزان باشد به‌احتمال‌زیاد یک ستاره است. هرچند ممکن است این جرم یک هواپیما یا ماهواره باشد، اگر که به‌سرعت در حرکت باشد.
- سیارات در شرق آسمان طلوع کرده و در غرب آن غروب می‌کنند. آنها در این حرکت از الگوی مشابهی با خورشید و ماه پیروی می‌کنند.
- ستاره‌ها در آسمان شب حرکت می‌کنند، اما آنها طلوع و غروبی مشابه سیارات ندارند. در عوض در مدارهایی دایره‌ای حول ستاره قطبی در چرخش‌اند.
- اگر جرم شما به نظر می‌رسد کی طی شب‌های متمادی، در مسیری تقریبا مستقیم در آسمان حرکت می‌کند، به‌احتمال‌زیاد یک سیاره است.
- ماهواره‌ها نیز در آسمان حرکت می‌کنند، اما حرکتشان بسیار سریع‌تر از سیارات است. برای تشخیص حرکت یک سیاره نسبت به پس‌زمینه ستارگان ممکن است لازم باشد تا ساعت‌ها یا حتی برای هفته‌ها حرکت آن جرم را زیر نظر گرفت، درحالی‌که یک ماهواره به‌سرعت و در طی تنها چند دقیقه طول آسمان را طی می‌کند.
سیارات همیشه در ناحیه فرضی کمربند مانندی در زمینه آسمان دیده می‌شوند. این کمربند یک جرم قابل‌مشاهده نیست، اما رصدهای دقیق کمک می‌کند تا محل تقریبی آن را که درواقع محل اجتماع تمامی سیارات است پیدا کرد. درست است که برخی از ستاره‌ها نیز در ناحیه قرار می‌گیرند، اما با همان ترفند چشمک زدن می‌توان آنها را تشخیص داد.
- از میان اجرام آسمانی واقع در منطقه‌البروج، عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل به مقدار قابل‌توجهی روشن‌تر از ستاره‌های اطرافند که به دلیل نزدیکی‌شان به خورشید و بازتاب‌شدن نور خورشید از سطح آنهاست.
- آسان‌ترین راه برای یافتن منطقه‌البروج، دقت کردن به مکان تصویرشده خورشید و ماه در آسمان است. مکان خورشید در پس‌زمینه آسمان روی ناحیه‌ای به نام دایره‌البروج تغییر می‌کند که داخل منطقه‌البروج قرار می‌گیرد. دقت کنید که به خاطر اینکه یک دور گردش زمین به دور خورشید یک سال طول می‌کشد، پس برای خورشید نیز یک سال طول خواهد کشید تا از دید یک ناظر زمینی یک دور گردش در منطقه‌البروج را تکمیل کند.
تمامی سیارات رنگی نیستند، اما سیارات شاخصی که در آسمان می‌توانیم ببینیم هرکدام دارای رنگ مشخصی هستند. این مورد نیز می‌تواند در تشخیص تفاوت سیارات از ستارگان به شما کمک کند. برخی افراد با بینایی قوی می‌توانند طیف رنگی از سفید متمایل به آبی تا سفید متمایل به زرد را تشخیص دهند. بااین‌حال برای اکثر افراد ستاره‌ها با چشم غیرمسلح سفید به نظر می‌رسند.
- عطارد معمولاً خاکستری یا تا حدی متمایل به قهوه‌ای است.
- زهره به رنگ زرد کم‌رنگ (رنگ‌پریده) دیده می‌شود.
- مریخ با رنگی بین صورتی کم‌رنگ و قرمز روشن دیده می‌شود. علت این تغییر بازه رنگی روشنایی یا تاریکی نسبی مریخ است که در طول دوره تناوب دوساله آن به دور خورشید تغییر می‌کند.
- مشتری به رنگ نارنجی با نوارهای سفید دیده می‌شود.
- زحل معمولا طلایی کم‌رنگ است.
- اورانوس و نپتون آبی کم‌رنگ‌اند. هرچند که این دو سیاره معمولا با چشم غیرمسلح قابل‌دیدن نیستند.
